HAKKI YALÇIN – İHLAL!
Fenerbahçe’yi Konya’da izlerken, “iki haftadır gösterilen mükemmel fragmanlar bu sinemaya ilişkin değil” dedim. Alanda yenilgiyi kabullenmek tüm kadrosu sarmışken, dönem başında “yüklenen” övgülerin altında ezilen kadro gerçeğinin yansımasını gördüm. Ne gayret ruhu ne yaratıcılık. Çok beğendiğim Emre Mor’un varlığını oyundan alındıktan sonra fark ettim. Elbette bu türlü gitmez lakin “sezon başında kaybedilen gereksiz puanlar dönem sonunda kaç puan eder?” sorusunun yanıtını futbolculara bıraktım. En çok Valencia’ya şaşırdım. Kırmızı kartına ve attığı “malikane tekmesine” bakınca, “bu adam dönem başında verdiklerini tekrar geri alıyor” dedim.
Not: Her şeye karşın geçen hafta izlediğimiz Fenerbahçe ile Konya’da izlediğimiz Fenerbahçe ortasındaki bağların bir maçlığına koptuğunu düşünüyorum.
Beşiktaş farklı bir kadro, maçın birinci yarılarında fırtına üzere esiyor, ikinci yarıda roller değişiyor. Bir grup her hafta maçın sonlarına yanlışsız taraftarına gerilim yaşatır mı? Teknik yöneticinizin ismi Valerien İsmael’se yaşatır. Yanlış oyuncu değişiklerini alışkanlık haline getiren bir teknik adamın maçların ikinci yarılarında Beşiktaş’ın rakibi olduğunu söylersek haksızlık etmeyiz. Kadroda sempatik bir gladyatör var; Weghorts. Hem emekçi hem proleter. Dönemin adamı olur. Muleka “gir çık oyuncusu” değil, Muleka’nın gölgesi bile Kenan Karaman’dan kıymetlidir. Şayet savunmanın göbeğine deva bulunmazsa, ligin en tesirli forvet sınırına sahip kadronun başına ummadık kazalar gelebilir.
Trabzonspor sakat oyuncuların talihsizliğini yaşıyor ancak değerli isimlerin sakat olmasıyla oynanan futbol ortasında negatif bir bağ ararken, o formayı giyenlerin, olmayanların yokluğunu bu kadar aratmaya hakları yoktu. Trabzonspor’un forvetindeki “ağırlığı” hafifletmek için Cornelius dün Kopenhag’a satıldı, yerine Umut Bozok alındı. Yabancı bir forvet de yakında. Not: En çok Visca’nın yokluğu hissedilirken, haftanın en manalı çıkarı kaleci Muhammet Taha’ydı.
Galatasaray, Trabzon’da bilhassa ikinci yarıda farklı bir manzara çizdi lakin baskılı oynadıkları vakit diliminde bile ekibin gol atamayacağı ortadaydı. Seferoviç’in yanında getirdiği kartvizitin prestij görmesi için hız asmayı bırakması ve daha çok çalışması lazım. Kerem ve Yunus’un kimlik buhranını aşması lazım. Not: Mertens ilerleyen haftalarda grubun yıldızı olur, Okan Buruk’un doğrularıyla su akar yolunu bulur.
Ligin başında elbette birtakım şeylerin oturması vakit alacak lakin kaliteli futbolun önünün açılması pek mümkün değil. Buna ne hakemler müsaade veriyor ne futbolcular. Topun oyunda kalma mühletini kısaltan hakemlere tam puan veriliyor. Futbol oynamayı düşünmeyen futbolcuların hakemle oynama istekleri de üst seviye olunca futbol kalitesi paslı bir çerçevede duruyor. Bu ülke geçersiz faule balıklama atlayan yabancılar cenneti, birçoklarında çirkinliklerini yutturma telaşı. Birçoklarını da yutturuyorlar, zira bilinçaltına yüklenen talimatlarla hakemlerin ciğerini okuyorlar. Yerli futbolcular da farklı değil. Formalarının üzerine sinek konsa bile öylesine abartılı düşüyorlar ki kendinizi kasabanın şerifi zannediyorsunuz. Nietzsche’nin kelamı; “yaşama karşı sorumluluğumuz daha büyüğünü yaratmaktır daha alçağını değil.” Not: Adamlık ihlalinde alçalan utansın!